Ώρες και Μοίρες
Οι Ώρες ήταν οι ωραίες μέρες της άνοιξης και του καλοκαιριού. Η περιοδική επιστροφή των ωραίων ημερών φανέρωνε την τάξη που βασιλεύει στη φύση και τους νόμους που την κυβερνούσαν. Η Ευνομία ήταν η προσωποποίηση των νόμων, η Δίκη η προσωποποίηση της δικαιοσύνης και η Ειρήνη ήταν η πηγή όλων των αγαθών και απολαύσεων της ζωής. Κατά τη ρωμαϊκή εποχή, οι Ώρες ήταν οι προστάτιδες των εποχών του έτους και των καρπών της κάθε εποχής. Συμβόλιζαν λοιπόν τις εποχές του έτους και τις υποδιαιρέσεις της ημέρας.
Οι αρχαίοι Έλληνες φαντάζονταν τις Μοίρες ως τρεις γυναίκες που κλώθουν το νήμα της ζωής των ανθρώπων. Η Κλωθώ έγνεθε το νήμα της ζωής, η Λάχεση μοίραζε τους κλήρους με το τι ήταν γραφτό να τύχει στον καθένα, ενώ η Άτροπος έκοβε το νήμα της ζωής. Ο Δίας στην ελληνική μυθολογία λεγόταν και Μοιραγέτης, δηλαδή ο θεός που καθόριζε το πεπρωμένο του ανθρώπου. Είχε επιφορτίσει της Μοίρες να αγρυπνούν για τη φυσική και ηθική τάξη των πραγμάτων.
Οι τρεις Χάριτες
Η Ευρυνόμη ως τρίτη σύζυγος του Δία γέννησε τις τρεις Χάριτες Αγλαϊα, Θάλεια και Ευφροσύνη. Οι Χάριτες ήταν θεές της γοητείας, της ομορφιάς και της γονιμότητας. Κατοικούσαν στον Όλυμπο και ήταν συνοδοί των θεών και των Μουσών. Λατρεύονταν στην Αθήνα πάνω στην Ακρόπολη μαζί με την Άρτεμη.
Ορφικός ύμνος προς τις Ώρες
Ωρών θυμίαμα, αρώματα
Ὧραι ѳυγατέρες Ѳέμιδος καὶ Ζηνὸς ἄνακτος,
Εὐνομίη τε Δίκη τε καὶ Εἰρήνη πολύολβε,
εἰαριναί, λειμωνιάδες, πολυάνѳεμοι, ἁγναί,
παντόχροοι, πολύοδμοι ἐν ἀνѳεμοειδέσι πνοιαῖς,
Ὧραι ἀειѳαλέες, περικυκλάδες, ἡδυπρόσωποι,
πέπλους ἑννύμεναι δροσεροὺς ἀνѳῶν πολυѳρέπτων,
ἁγνῆς Περσεφόνης συμπαίκτορες, ἡνίκα Μοῖραι
καὶ Χάριτες κυκλίοισι χοροῖς πρὸς φῶς ἀνάγωσι
Ζηνὶ χαριζόμεναι καὶ μητέρι καρποδοτείρηι·
ἔλѳετ' ἐπ' εὐφήμους τελετὰς ὁσίας νεομύστοις
εὐκάρπους καιρῶν γενέσεις ἐπάγουσαι ἀμεμφῶς.
Μετάφραση
Ώρες, θυγατέρες της Θέμιδας και του άνακτα Διός
και συ Ευνομία και Δικαιοσύνη και Ειρήνη πολύ-ευτυχισμένη,
εαρινές, που παίζετε στα λιβάδια, ανθοστόλιστες, αγνές,
πολύχρωμες, ευωδιαστές από της πνοές πολλών άνθεων
ω Ώρες, που είσθε πάντοτε θαλερές,
που περιστρέφεστε κυκλικώς με το γλυκό πρόσωπο σας
και είστε ντυμένες με δροσερά πέπλα από άνθη.
Συμπαίκτριες της αγνής Περσεφόνης όταν οι Μοίρες
καί οι Χάριτες με κυκλικούς χορούς οδηγούν αυτή επάνω στο φως
για να ευχαριστήσουν τον Δία καί τη μητέρα της πού δίνει τους καρπούς,
ελάτε, ω Ωρες στους νεομεμυημένους κατά τις ευσεβείς ιερές τελετές
και φέρτε μαζί σας άριστους παραγωγικούς καιρούς,
πού θα φέρουν καρπούς ωραίους.
Ορφικός ύμνος προς τις Μοίρες
Μοιρών θυμίαμα, αρώματα
Μοῖραι ἀπειρέσιοι, Νυκτὸς φίλα τέκνα μελαίνης,
κλῦτέ μου εὐχομένου, πολυώνυμοι, αἵτ' ἐπὶ λίμνης
οὐρανίας, ἵνα λευκὸν ὕδωρ νυχίας ὑπὸ ѳέρμης ῥήγνυται ἐν σκιερῶι λιπαρῶι
μυχῶι εὐλίѳου ἄντρου, ναίουσαι πεπότησѳε βροτῶν ἐπ' ἀπείρονα γαῖαν·
ἔνѳεν ἐπὶ βρότεον δόκιμον γένος ἐλπίδι κοῦφον στείχετε πορφυρέηισι
καλυѱάμεναι ὀѳόνηισι μορσίμωι ἐν πεδίωι, ὅѳι πάγγεον ἅρμα διώκει
δόξα δίκης παρὰ τέρμα καὶ ἐλπίδος ἠδὲ μεριμνῶν καὶ νόμου ὠγυγίου καὶ
ἀπείρονος εὐνόμου ἀρχῆς· Μοῖρα γὰρ ἐν βιότωι καѳορᾶι μόνη,
οὐδέ τις ἄλλος ἀѳανάτων,οἳ ἔχουσι κάρη νιφόεντος Ὀλύμπου,
καὶ Διὸς ὄμμα τέλειον· ἐπεί γ' ὅσα γίγνεται ἡμῖν,
Μοῖρά τε καὶ Διὸς οἶδε νόος διὰ παντὸς ἅπαντα.
ἀλλά μοι εὐκταῖαι, μαλακόφρονες, ἠπιόѳυμοι,
Ἄτροπε καὶ Λάχεσι, Κλωѳώ, μόλετ', εὐπατέρειαι,
ἀέριοι, ἀφανεῖς, ἀμετάτροποι, αἰὲν ἀτειρεῖς,
παντοδότειραι, ἀφαιρέτιδες, ѳνητοῖσιν ἀνάγκη·
Μοῖραι, ἀκούσατ' ἐμῶν ὁσίων λοιβῶν τε καὶ εὐχῶν,
ἐρχόμεναι μύσταις λυσιπήμονες εὔφρονι βουλῆι.
Μοιράων τέλος ἔλλαβ' ἀοιδή, ἣν ὕφαν' Ὀρφεύς
Μετάφραση
Ω Μοίρες αναρίθμητες, αγαπητά τέκνα της μαύρης Νυκτός,
ακούσατε την προσευχή μου σεις με τα πολλά ονόματα,
που κατοικείτε επάνω σε λίμνη
επουράνια όπου λευκό νερό στάζει από νυκτερινή ζέστη
στον σκιερό μυχό ωραίου φκιασμένου με καλά λιθάρια σπηλαίου,
και πετάτε στην απέραντη γή των ανθρώπων,
από όπου βαδίζετε προς το ανθρώπινο δουλικό γένος
με ανεκπλήρωτη, κενή ελπίδα,
αφού σκεπασθήτε με πορφυρά λεπτά ενδύματα, στην μοιραία πεδιάδα,
όπου το άρμα που κρατεί τη γη ακολουθεί ως το τέρμα την δόξα της δίκης
και της ελπίδας και των φροντίδων,
και στον πανάρχαιο νόμο της απέραντης αρχής πού κυβερνάται με καλούς νόμους.
Διότι μόνον ή Μοίρα βλέπει τα συμβαίνοντα στο βίο των ανθρώπων,
ούτε κανένας από τους αθανάτους, πού κατέχουν τις κορυφές
του χιονοσκεπούς Ολύμπου καί το τέλειο μάτι του Διός
επειδή όσα συμβαίνουν σε εμάς τα γνωρίζει εξ ολοκλήρου όλα
η Μοίρα και ο νους του Διός.
Αλλά ελάτε δι' εμε σεις οι αέρινες, οι ευμενείς με την ήπια διάθεση,
σεις η Άτροπος η Λάχεσις και η Κλώθω, πού έχετε καλό πατέρα,
οι αφανείς, οι αμετάπειστες, οι πάντοτε σκληρές,
που δίδετε τα πάντα καί αφαιρείτε την ανάγκην από τους θνητούς
ω Μοίρες, ακούστε τις δικές μου ιερές προσφορές και τις προσευχές,
και ελάτε στους μύστες με χαρμόσυνη διάθεση και διώξτε τη λύπη.
Ορφικός ύμνος προς τις Χάριτες
Χαρίτων θυμίαμα, στύρακα
Κλῦτέ μοι, ὦ Χάριτες μεγαλώνυμοι, ἀγλαότιμοι,
ѳυγατέρες Ζηνός τε καὶ Εὐνομίης βαѳυκόλπου,
Ἀγλαΐη Ѳαλίη τε καὶ Εὐφροσύνη πολύολβε,
χαρμοσύνης γενέτειραι, ἐράσμιαι, εὔφρονες, ἁγναί,
αἰολόμορφοι, ἀειѳαλέες, ѳνητοῖσι ποѳειναί·
εὐκταῖαι, κυκλάδες, καλυκώπιδες, ἱμερόεσσαι·
ἔλѳοιτ' ὀλβοδότειραι, ἀεὶ μύσταισι προσηνεῖς.
Μετάφραση
Ακούστε με ω Χάριτες ένδοξες, πού τιμάστε με λαμπρότητα,
θυγατέρες του Διός και της Ευρυνόμης με τα βαθιά στήθη,
εσείς η Αγλαϊα, η Θάλεια και η πολύ-ευτυχισμένη Ευφροσύνη
που γεννάτε την χαρά, είστε αξιέραστες, ευχάριστες, αγνές,
ποικιλόμορφες, πάντοτε θαλερές, στους ανθρώπους περιπόθητες
Είθε να μας έλθετε πάντοτε προσηνείς προς τους μύστες.